مقایسه آموزش مجازی به صورت ترکیبی (Blended) با روش کارگاهی در دانش و نگرش مرتبط با ارزیابی خطر پوسیدگی در دانشجویان دندان‌پزشکی

زمینه و هدف: رشد روزافزون تکنولوژی به صورت ترکیب روش‌های سنتی با روش‌های جدید، می‌تواند زمینه مناسبی را برای ارتقای آموزش فراهم آورد. تحقیق حاضر با هدف مقایسه دانش و نگرش دانشجویان رشته دندان‌پزشکی در مورد «ارزیابی خطر پوسیدگی» پس از آموزش به روش کارگاهی و ترکیبی (Blended learning) انجام شد. روش کار: در این مطالعه مداخله‌ای کنترل شده، ابتدا 82 دانشجوی سال آخر رشته دندان‌پزشکی عمومی شرکت کردند که در نهایت، 78 نفر از آنان به دو روش کارگاهی (39 نفر) و آموزش ترکیبی (39 نفر) تحت آموزش قرار گرفتند. در گروه ترکیبی علاوه بر آموزش چهره به چهره، دسترسی به سایت طراحی شده و مطالب آنلاین وجود داشت. پرسش‌نامه محقق ساخته شامل اطلاعات دموگرافیک جهت بررسی دانش و نگرش ارزیابی خطر پوسیدگی قبل و بعد از دوره آموزشی، مورد استفاده قرار گرفت. میانگین نمرات دانش قبل و بعد از کارگاه در دو گروه با استفاده از آزمون‌های Repeated measures ANOVA و Paired t در نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. 050/0 > P به عنوان سطح معنی‌داری داده‌ها در نظر گرفته شد. یافته‌ها: 78 نفر (کل افراد = 82 نفر) در مطالعه شرکت کردند. یافته‌ها نشان داد که میانگین نمره آگاهی در گروه کارگاهی در پس‌آزمون (61/1 ± 35/13) نسبت به نمره پیش‌آزمون (06/3 ± 00/7) به طور معنی‌داری بیشتر بود (050/0 > P). در گروه آموزش مجازی (ترکیبی)، میانگین نمره آگاهی در پس‌آزمون (43/1 ± 71/14) نسبت به نمره پیش‌آزمون (20/2 ± 12/8) افزایش یافت (050/0 > P). با لحاظ کردن نمره پایه، تفاوت معنی‌داری بین نمره آگاهی دو گروه در پس‌آزمون مشاهده نگردید. در حیطه نگرش، دانشجویان دو گروه معتقد بودند که این کارگاه منجر به افزایش دانش آن‌ها در زمینه ارزیابی خطر پوسیدگی شد و ارزیابی خطر پوسیدگی در کلینیک آموزشی مفید بود. نتیجه‌گیری: هر دو روش به طور معنی‌داری باعث بهبود دانش و نگرش گردید. بیشتر دانشجویان روش آموزش ترکیبی را در زمینه ارزیابی خطر پوسیدگی، مفید دانستند. پیشنهاد می‌شود این روش به عنوان مکمل تدریس برای دانشجویان رشته دندان‌پزشکی عمومی مورد استفاده قرار گیرد.